Kontakt z tymi zwierzętami działa kojąco na układ nerwowy, redukuje poziom stresu, lęku i napięcia, a także poprawia nastrój. Osobniki te pomagają budować zaufanie i poczucie bezpieczeństwa, co w przypadku osób z problemami emocjonalnymi lub społecznymi może być kluczowe w procesie terapeutycznym. Mowa oczywiście o alpakach.
To zwierzęta należące do rodziny wielbłądowatych, blisko spokrewnione z lamami, guanakami i wikuniami. Pochodzą z Ameryki Południowej, są hodowane głównie w Andach, w takich krajach jak Peru, Boliwia, Chile i Argentyna.
Nowoczesna metoda leczenia
Alpakoterapia to stosunkowo młoda, zyskująca coraz większą popularność, forma terapii z wykorzystaniem zwierząt. Jej celem jest poprawa zdrowia pacjentów, szczególnie tych, którzy borykają się z różnymi zaburzeniami emocjonalnymi, lękowymi czy nawet fizycznymi. Poleca się ją zwłaszcza osobom w spektrum autyzmu, cierpiącym na depresję lub stres pourazowy oraz zmagającymi się z problemami społecznymi i komunikacyjnymi. Alpakoterapia to forma terapii behawioralnej, w której ludzie mają kontakt z alpakami w bezpiecznym i kontrolowanym środowisku. Podczas sesji terapeutycznych pacjent może bezpośrednio wchodzić w interakcję ze zwierzętami – głaskać je, karmić, prowadzić, a także uczestniczyć w różnych aktywnościach, takich jak spacerowanie z nimi, pielęgnacja ich sierści czy zabawy angażujące zarówno osobę, jak i alpaki.
Celem alpakoterapii jest nie tylko poprawa zdrowia pacjentów, ale również nauczenie ich nowych umiejętności społecznych i komunikacyjnych, wyciszenie, redukcja stresu oraz polepszenie nastroju. Kontakt ze zwierzętami w tym przypadku ma za zadanie wprowadzenie osoby w stan relaksu i komfortu, co umożliwia łatwiejsze wyrażanie emocji i radzenie sobie z trudnościami, może także znacząco obniżyć poziom kortyzolu.
Obecność alpak ułatwia pozbycie się poczucia samotności, które często towarzyszy osobom cierpiącym na depresję. Ponadto ludzie w spektrum autyzmu, mający trudności w nawiązywaniu relacji i komunikowaniu się z innymi, często zyskują na kontakcie z alpakami. Alpakoterapia sprawdza się też przy rozwiązywaniu problemów z nadwrażliwością na dotyk lub dźwięki, z którymi często borykają się osoby w spektrum autyzmu.
Dzień z alpaką
– Po przyjeździe na miejsce idzie się do zagrody, aby zapoznać się ze zwierzęciem, z którym danego dnia będzie się pracować. Terapia zazwyczaj odbywa się na świeżym powietrzu, w spokojnym, naturalnym otoczeniu – mówi Amelia, która od pół roku korzysta z możliwości przebywania z alpakami. Pacjent może najpierw obserwować zwierzęta, żeby przyzwyczaić się do ich obecności. Terapeuta często opowiada o alpakach, ich zachowaniu i korzyściach z kontaktu z nimi np. to, że karmienie zwierząt wzmacnia poczucie odpowiedzialności i poprawia zdolności manualne.
Podczas spaceru zazwyczaj rozmawia się z terapeutą, który monitoruje postępy w terapii, ale przede wszystkim słucha. Zwierzęta ułatwiają otwarcie się na drugiego człowieka. – Najbardziej lubię spacery. Idę koło mojej alpakowej towarzyszki, trzymam ją na smyczy, a ona kroczy obok mnie, zupełnie jakbyśmy się znały od dawna. Czuję, że mnie akceptuje, że mogę być sobą, bez żadnej presji. To daje mi ogromny spokój – podkreśla Amelia.
Kto może prowadzić terapię?
Żeby zostać alpakoterapeutą, trzeba spełnić kilka warunków i zdobyć odpowiednie kwalifikacje. To zawód, który łączy pracę ze zwierzętami i pracę z ludźmi, dlatego wymaga zarówno wiedzy o alpakach, jak i umiejętności terapeutycznych. Nie ma jednej ścieżki do zostania alpakoterapeutą, ale najczęściej przydaje się wykształcenie w następujących kierunkach: psychologia, pedagogika, logopedia – jeśli chce się pracować z dziećmi, osobami z niepełnosprawnościami lub problemami emocjonalnymi; fizjoterapia, terapia zajęciowa – żeby wykorzystywać alpakoterapię w rehabilitacji; zoopsychologia, behawiorystyka zwierząt – gdy w centrum mieści się praca ze zwierzętami.
Alpakoterapia to coraz popularniejsza forma terapii wspomagającej, która łączy kontakt z naturą, zwierzętami i specjalistyczne podejście terapeutyczne. Stanowi wyjątkową harmonię między terapią a radością płynącą z obcowania ze zwierzętami. Dzięki spokojnemu i przyjaznemu usposobieniu alpak ta metoda znajduje zastosowanie w pracy zarówno z dziećmi, jak i dorosłymi. Regularne sesje mogą pomóc w redukcji stresu, poprawie samopoczucia oraz zwiększeniu motywacji do działania.
Źródło zdjęcia: Olga Kręgielska
